Bir mektup bırakıyorum
yırtılmamış
okunmamış
ama yazıldıkça eskiyen bir dille
Şimdi
boş bir iskelede
bir ayak sesi hayal ediyorum
gelir gibi
ama hiç gelmeyecek kadar uzak
O günden beri
bütün kavşaklar aynı yere çıkar
sensizliğin merkezine
ve ben
her yol ayrımında
yeniden kayboluyorum
Bir ses duysam
bir yankı
belki bir nefes
“buradayım” desen
bütün dillerden tanırım seni
çünkü unutmamak
bir hatırlama biçimi değil
bir yaşam pratiğidir
Sormuyorum artık
"gelir misin?"
"duyar mısın?"
çünkü her sessizlik
çoktan yerini almış bir cevaptır
Ve şimdi
her rüzgâr,
bir kapının ardında unuttuğum
adını anmadığım
ama içimde taşıdığım o ağırlığı getiriyor
Bu yüzden
gitmek bir son değil
kaldığın her yerde biraz daha eksiliyorum sadece
Kayıt Tarihi : 26.9.2025 17:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!