Gölgeler Şiiri - Kamil At

Bozuk ağaçların değişir gölgesi
Tam tepesinde durduğunda güneş
Dilinde yılanların aciz olur sesi
İsyanın ardına girdiğinde güneş.

İnsan, insan için olanı kullanmaz
Hayvan zulüm içinde dillenmez
Yılan kuyruğundan sallanmaz
Sıcağını kendi kırdığında güneş.

Maymunun ağaçta uzar tırnağı
Ağaç kurdu ele geçirir yasağı
Aşamasında evrim çöker sıcağı
Saçı döker deriye vardığında güneş.

Bütün insanlık benzerdir canlar
İnsan selamı vermez hayvanlar
Masummuş sürünen gerçek yılanlar
Şeklini taki uçurduğunda güneş.

Çirkin esna farklı kalır gölgeler
Pisliğin namlusu yoksulu deler
Anlarsın, kirli nefes boş çalar
Anlamsız tonu yorduğunda güneş.

Aşaması siyah varmaz hedefine
Şerefsizin dokunalım keyfine
İnsanlık için gelir Kamil At yine
Canını birgün sardığında güneş.