ve asılıyor insanlar açlığın fabrika bacalarına
ve gülüyor acıları o insanların
ikindi saatlerine düşen
...................özgür bir martının gölgesi gibi
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Makineleşmenin getirdiği açlığı, vurucu bir ifadeyle anlatmışsınız. Sayfalarca anlam barındırıyor özünde. İnanılmaz güzel... :)
Kısa aynı zamanda güzel. Tebrikler Orhan bey.
Süperdi... Tebrikler.. Sevgi ve saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta