Gölge Şiiri - Ahmet Hamdi Ceylan

Ben sustum…
Kelâm düştü dudaktan,
Bir kırık harf kaldı elimde,
Ne söylesem eksik şimdi.

Bir gölgeyim…
Geçmişin duvarına sinmiş,
Ne adım okunur ne yüzüm bilinir,
Rüzgârın bile unuttuğu bir izim.

Bir geceydim
Kendine bile karanlık,
Ne yıldız değdi gözümden içeri,
Ne de bir düş tuttu ellerimden.

Bir dua gibi
Yarı kalmış cümleydim,
Harf harf dağıldım sabahlara,
Yine de kimse duymadı içimdeki yakarışı.

Ve şimdi…
Bir seher vakti susuyorum,
Kâinata sığmayan yorgun bir kalp gibi,
Silinmiş bir gölgeyim, kaderin kıyısında.