Gökyüzüne, Şehit Kardeşim Pilot Serdar'a

Kardeşim,
bir uçak sesi geçti dün,
bir yürek gürledi maviye doğru,
ve sen vardın orada,
kanatlarında rüzgâr,
gözlerinde ışık…
Dünya küçüldü birden,
sen yükseldikçe.
Bulutların ardında kaybolmadın aslında,
bizden yalnızca biraz erken çıktın yola.
Sen şimdi,
ufkun öteki tarafında
bir güneşin doğuşunu seyrediyorsun belki.
Ey gökyüzünün çocuğu,
biz burada,
birkaç damla yaşla suluyoruz toprağı,
senin artık dönmeyeceğin pisti.
Ama inan,
her sabah uyanınca
pencereye koşan bir çocuk gibi
biz de gökyüzüne bakıyoruz.
Belki geçersin diye bir kez daha.
Bir bulut,
bir rüzgâr,
bir martı…
hepsi senin anına eğiliyor sessizce.
Unutma kardeşim,
ölüm yok aslında,
sadece gökyüzünün bir kapısı var
sen o kapıdan biraz erken geçtin.
Biz ardında kaldık,
el sallıyoruz hâlâ.
Kanadın açık,
gözün mavide…
iyi uç, dostum.
Ve biliyorum,
bir gün,
rüzgârlar dindiğinde,
ufuk bir kez daha aydınlandığında
bir gün ebedi filoda buluşacağız, Serdar.