Bilmiyorum en çok güneş saçlarını mı yoksa okyanusları dalgalandıran gözlerini mi sevdiğimi.
Yanan ruhumdan acı sesler geliyor Eflâtun
Zamanı tutup da bekledim toprak yuvanın başında,uyanırsın diye berzahtan.
Verdiğim sözleri, yazdığım şiirleri unutup da geldim, tüm şiirlerden güzel yüzünü görmeye
Yazamıyorum Eflâtun kelimeler zinzirleniyor yokluğuna, sonra dudaklarım kuruyor
Kahroluyorum sevgili, güneşin gönlüme dimdik indiği vakitte gidişinle beraber tutuşuyor bedenim
Yanıyorum Eflâtun senden ötede, soruyorum mezar başında sorularımı sesten ötede
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta