Gökyüzü Geceye Dolandığında

Ne zamanki döndü yüzüm uzayan yollara
Orda başladı buzda şavkıması ayrılığın...

Ey ayrılık!
Göster şavkıyan suretini
Aynalar ki çoktan tanıdı seni
Sır değilsin artık!
Buzlarda şavkıdığından beri...

Ne zamanki döndü yüzüm uzaklaşan bulutlara
Yanan bir ormanda başladı sızlaması susuşların...

Ey suskunluk!
Konuştur içinde birikenlerini
Dallar ki yanarken bile duydular sesini
Sus değilsin artık!
Bu dağlar yandığından beri...

Ne zamanki döndü yüzüm gölgelerde uzayan dumanlara
Ağacını terkeden yapraklarda başladı tozuması ışığın...

Ey gölge!
Dağıt karanlığa teslimiyetini
Ağaçlar çoktandır tanırlar güneşi
Sis değilsin artık!
Bu yangında yapraklar düştüğünden beri...

Sorgusuz sualsiz akıp duran bu hayat yolculuğunda
Bir yolcuydum sadece, sorularım azığımdı...
Buzda şavkıyandım aynaların tanıdığı
Suskunluğunda yanan ormanların çığlığı
Çıplaktım yapraklarım düşerken gördüm ışığı
Işığa arkamı hiç dönmedim, umudum katığımdı
Buldum ayışığını gökyüzü geceye dolandığında...