Gökyüzü Çağırıyor Beni Şiiri - Figen Güler

Bastığım her taş, neden bana ait değilmiş gibi?
Ruhum uçarken, kim bağladı ayak bileklerimi?
Gökyüzü çağırıyor beni renk renk ihtimallerle;
Bir ben miyim, yürüdükçe eksiltilen kendine?

Her adım, biraz daha benden uzağa düşüyor;
Sesim, yankısız olan dağlarda kayboluyor.
Her şeye rağmen, kıpırdayan cesaretler gibi;
Belki de rüzgârla konuşan bir yaprak misali.

Çözülür mü bileğimdeki görünmez düğüm?
Bastığın taşlar senindir der bana çözüm.
Gökyüzü kapı olur; anahtarı avuç içimde.
Kimin çizdiği belirsiz kapıyı açarım elimle.

Gökyüzü çağırıyor beni ışığın net diliyle;
Ve evren her adımda gülümsüyor sessizce.
Rüzgarın kanatları saklı sırlar mı taşıyor?
Bulutlar parmaklarımın ucunda dans ediyor.