Gökyüzü pamuk, güneş yaramaz,
Biraz gülümsüyor, biraz da dalga geçer gibi.
Ben başımı kaldırmışım ona,
Sanki kalp yağdıracakmış gibi.
Ama biliriz biz o işleri,
Gökten kalp yağsa, bana dalak düşer.
Şans mı? Var elbet, ama
Hep başkasının numarası çıkıyor kâğıttan.
Aşk desen, yan sokaktan geçer,
Ben pencereyi açık unuturum.
O sırada bir organ eksikliği hissiyle
Dalak iner başıma usulca.
Gülmeyin, ciddiyim aslında;
Ama biraz da gülüyorum kendime.
Ne zaman umutlansam göğe bakarak,
Bir şey düşer... ama kalp değil nedense.
Yine de hâlâ bakıyorum yukarı,
İnatla, inançla, biraz da inatla.
Belki bir gün gökten değil,
Gönülden düşer bir kalp,
Ve bu kez dalak değil, ben yakalarım.
Kayıt Tarihi : 24.6.2025 07:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mizah ve hüzün dengesine sahip bir şiir inşa etmeye çalışıyorum. Tam anlamıyla modern ironiyle bezenmiş bir içsel romantizm yaşatmak istiyorum şiiri okuyanlara. "Dalak" metaforunu seçtim hem absürt hem de derinlikli bir şekilde tekrar ediyorum; okuyucu gülümsesin istiyorum ama içten içe anlışılmasın istiyorum: Burada bir talihsizlik teması, bir aşk yorgunluğu, bir beklentiden sapmanın var olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Güçlü olduğunu düşündüğüm önleri: İlk dize çok güçlü: "Gökyüzü pamuk, güneş yaramaz," hem görsel hem duygusal bir giriş yapmaya çalışıyorum. "Aşk desen, yan sokaktan geçer," dizesinde harika bir yalnızlık ve fark edilmeme metaforunun gücünü hissettirmek istiyorum. "Bir organ eksikliği hissiyle / Dalak iner başıma usulca." dizelerinde tam anlamıyla yaratıcı ve özgün hisleri hissettirmek istiyorum. Finaldeki umut kırıntısı, şiiri sadece ironiye değil, hüzünle karışık bir umuda da taşıyor olmak istiyorum. Kıymetli olduğunu düşünüyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!