Bir ay doğdu pencereme;
Bir sarı bilye parmaklarımla tuttum,
Aldım yatağımın başucuna koydum,
Ona bir masal okudum;
Islak yanaklarında billur gözyaşları olan
Ve çıkınında iki dilim ekmek,
Nice oldu ki dedim
Ben şairim
Nasıl anlatır bir yürek
O aşka namelerini
Parmaklarımda yanan ateş
Gece sanki karanlık değildi
Değildi ki aydınlık yumuşatıyordu
Hiç bitmeyen çığlıklarımı
Sessizdiler ama dilsiz,
Bir yabancı name karışmıştı
İçimde her biri başka telden çalan
Gözleri mavi,
Hele islaninca; deniz,
Sanki baliklar nakis islercesine,
Sicrayiverecek gibi.
Gözleri Mavi,
Öyle deniz bakiyor ki gözlerin
Ufku oldu düslerimin
Beyaz kanatli bir yelkenle
Adeta uçuyorum
Öyle deniz kokuyor ki gözlerin
Kuşlar ve sen vardın kanatlarımda
Yapraklarım yeşildi
Sarardı sensizliğin sonbaharında
Yağmur yağdı inanır mısın?
Yağmur yağdı inanır mısın?
Ben nasıl derim geceye,
Sensiz geleceğimi,
Nasıl anlatırım düşlerime,
Sensiz gezeceğimi.
Anlatabilir miyim tenime
Senin dokunmayacağını
Nazenime
Sıcaktı gökyüzü, soğuk toprak
Mevsimler karışık aklım kadar
Güneş batıdan mı doğar
Yoksa sıcağı mıdır doğunun
Bir dakikalığına yağsa yağmur,
Üç günlük ömrüm olsa,
Kırk yıl hatrı olsa da bir kahvenin
Bütün Ömrüm seninle olsun
Sayamasam da yıldızları gökte
Sevmek, bir günah dolusu,
Bir kucak dolusu özlemek
Bir yalınkılıç kahramanlık
Bir sen ve benden ibaret.
Gülmek, bir ağız dolusu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!