Göğsümdeki Nişane Şiiri - Mustafa Alper ...

Değişen hayatımla birlikte
Tepeler oldu çukur, çukurlar oldu tepe
İlerlediğim bir yol yok rotam kayıp yine
Aklım mahpus gelgitlere
Çıkılmaz bir bataklık bu derin düşünce
Anlatsam yaşananı birçoğunuz taaccüp kalır
Ve yediğim lokmamı hepsi kendi hakkın sanır
Git dese de bir ses içimde;
Gidemem, gitsem bile aklım kalır
Sen gel istersen bu gönle
En güzel köşesinde tahtın hazır
Boşa gitmez, gitmemeli ağaran saçlar ve dökülen yaşlar
Belki bunun hikmetiyle bir ömür biterken bir diğer ömür başlar
Boşa gitmez o zaman bu derin okyanustaki çırpınışların ve attığın kulaçlar
İşte o zaman mu’ceb ve mutmain olur muhtaçlar
Kaldır kafanı mahcup bakma sen de dene
Dik dur sert bas yere ve ilerle sendeleme!
Azim verir sana pes etmediğin her deneme
Ve o zaman sahip olursun sert, keskin pençelere
Ey ilham! Nedir bana olan sarsılmaz hırsın?
Hem kökünü benden alır hem meyveni sakınırsın.
Seyyah oldum ararken sebebi
Bazen bir bahriyeli bazense bedevi
Betondan ormanları geçtim ve mermer şelaleler aştım
Bir sebep bulamadım betonarme yığınında
Fakat içinde gizli köşelerinde sinmiş köşeye orda bir benle karşılaştım
Ve o anda fehmoldum, ilhamın aslına ulaştım
Şimdiyse yağmurlu sokakların paçamda bıraktığı iz gibi
Göğsümde bir damga kirlilik nişanesi
Restore edilmez aslına ulaşılmaz geçmez üstünden izi
Puslu kalır kalbim soğuk ve köhne bir gecekondu havası gibi
Artık göğsümü kabartıp yürüyemem başım eğik olur fakat boynum asla
Bu bahsim de değildir ki bir gurur kisvesi veyahut bir utanç risalesi
Bu; beni, benle ve benden birkaç kelimeyle edilen tariftir aslında
Şimdi dönüyorum gittiğim yolları gerisin geri...