Gocuklu Celebin Gölgesi Şiiri - Haydar G ...

Bir zamanlar öyle bir korku saldılar ki inançlı insana,
“Komünizm tehlikesi” dediler,
“Komünizm gelirse mal ortak olacak,
kadınlarımız da mal, onları da mı ortak edeceğiz?”
diye fısıldadılar kulaklara.

Oysa ki komünizm,
üretim araçlarının ortaklığıydı,
ekmeğin paylaşılması,
suyun kardeşçe akmasıydı.
Ama onlar bilmeden korktular,
bilmedikleri kelimeyle ürktüler.

Ve unuttular kendi inançlarını:
“Mülk Allah’ındır” diyordu kitap,
“kullanımı tüm canlılarındır”
diyordu sözün özü.
Ama kendi kitabından ürker oldular,
kendi sözünü düşman belleyecek kadar
kandırıldılar.

Evde boşalan tencere siyasettir,
çocuğun açlığı siyasettir,
işçinin alın teri,
köylünün toprağı siyasettir.
Ama sen “pahalılık var” desen,
“iş bulamıyorum” desen,
“adalet lazım” desen,
hemen “siyaset yapma” diye sustururlar.

Artık başında bekleyen gocuklu celebe gerek de yok,
halkın kendisi oldu celep,
düşünceyi kırbaçlıyor,
fikri taşlıyor,
sözü boğuyor.

Kul hakkı dediler en büyük günahtır,
ama ekmeği çaldılar, sesi boğdular,
emeği sömürdüler, fikri yasakladılar,
en büyük günahı işleyip sevap saydılar.

Faşizm sadece zincir vurmaz kardeşim,
ruhu da çürütür,
düşünen insana düşman eder seni,
kardeşini tanımaz hale getirir.
Sen söz söyleyince sanki düşmanmışsın gibi,
sanki sözün kurşun,
düşüncen kılıçmış gibi davranır.

Ama unutma,
paslı zincirler bir gün kırılacak,
gökyüzü yırtılsa da güneş sızacak,
işçinin tulumu en şanlı elbise olacak,
ve hürriyet, yanık bir türkü gibi
yürüyecek bu memlekette.