Göçük Altı Çaresizliği Şiiri - Hüseyin Z ...

Ş –
GÖÇÜK ALTI ÇARESİZLİĞİ

Şiiiist ses var mı? Dedi birisi
Şaka gibi sanmıyordu ki yaşadıklarını!
Şom ağızlının biri... Öldük mü? Dedi
Şark hizmetine gönderildik, önemli değil
Şamatayla güldüler, kaç kişiydiler bilemediler!

*Şimalleri yoktu! Göremiyordular.
Şoktaydılar! Gece mi gündüz mü anlamdılar
Şayet şöyle birbirlerine yaklaşabilseydiler
Şamar atacaktılar ayıltayım diye! Belki de!

Şalın en karası çekilmişti üstlerine
Şut çekiyorlardı ara sıra göçüğün keseklerine
Şıpır şıpır terliyorlar, yer açıyorlardı kendilerine
Şaşkınlıklarını üstlerinden atmışlar
Şan şöhret umurlarında değildi
Şapka çıkarıp, saygı duydular birbirlerine!

Şeklen bir in’de 33 kişiydiler, bildiler!
Şatodayız havası verdiler 700 metre derinde
Şamdan bulup yaktılar
*Şikirlerine birbirlerinin iyice baktılar
Şekerleme yapıp günlerce bayat su içtiler?
Şayet kurtulamazsak diye akıl etmediler
Şeleklerinde bir tek kurtulma umudu var!

Şuurla hareket ettiler hep
-şıra gibi ezilip gitmemeliyiz
Şarapnel parçaları yiyen yaralılar değiliz
Şıkıdım şıkıdım da oynayamayız derlerken
Şimdi bir garip ses geliyordu yakınlardan
Şivesi sondaj şivesi!

Şehirden haberimizi almak için
Şubat havası gibi hava vermek için gelmiş
Şaşal şaşal su, yiyecek ve giyisi gönderilmişti.
Şahin gibi birer kanatlanan kuşlara dönmüşler
Şiddetli çırpınış ve ölüm korkusu dışarıdaydı, anlamışlardı!
Şamatayla kameraya gülümsedi, ölmemişliklerini gösterdiler
Şu dörtay daha göçükte geçsin, görüşürüz dediler!
Şaşırdım! Ben düşünürken bile ölüyorum!
22-09-10

*Şimal – Sıfat – Yüz şekli.
*Şikir – Çehre- Yüz.