Göçteyim Şiiri - Almira Bozkurtt

Göçteyim,
Çekilin önümden hatıramın sakladığı en akıl çelici gülüşler
Ellerim öfkemi boğacak,
Tutmasın beni en sevdiğim şiirler
Kendimde kaybolup dönmeyeyim boyunduruğunuzun çukurlarına!
Kendime doğru yoldayım,
Bırakın bulup susturayım hareketsiz bırakan masalları
Tek seferde kaçırayım gönlümün rıza gelmeyen aklını
Talan olacak ne varsa savurayım
Bulamasın hiç bir parça diğer yarısını.
Yalnızlığımı annemin sesine gömeyim
Konuşmasın her olur olmadık yerde

Göçteyim,
Kendime gitmekteyim
İzlemeyin, bırakın içimi öldürüp yeniden dirilteyim
Ruhuma yapışan her birinizi teker teker seçip çekeyim
Ezeyim parmak uçlarımla bakışlarınızı
Savaşlarınızı ve barışlarınızı tek taraflı fes edeyim
Hepinizi iteyim annemin nasırlı ayaklarının çatlaklarına
Topluca düşün derin çukurlara, üstünüz açık kalsın
Vurulan tüm çocuklar ölümünüzden doğsun tekrar dünyaya
Yok olmadan yeniden var olunmaz ne de olsa

Göçteyim,
Beni tutan pembe bağcıklar umutlarımla soldu
Koptu sonunda acımasızlığınızla çürüttüğünüz prangalarım
Beklemek bedenlerimizi eskitmekten başka neye yaradı?
Ummak!
Durduğun yerde ummak ne ahmakça!
Konuşmayın, kendimi bulup sizi hapsedeyim özenle kazdığınız zindanlarınıza!
Karanlık dünyanıza bir çıra yakayım,
Atom bombalarınızı ruhunuzda patlatayım, bırakın.
Başımı okşayan annemin avuçlarına gömeyim dikenli fikirlerinizi !
Sırtlan yuvası zihinlerinize çomak soksun sıcaklığı, Ruhunuz yeniden şekil alsın,
Ocağında dövülüp örselenen bir demir gibi…