Göçmen Kuşlar Şiiri - Niyazi Sakar

Göçmen kuşlar gidiyordu bulutlu havada
Hepsi öfkeyle saldırıyorlardı yırtmak için bulutlara
Daha sonra bulutlar parçalandı dağılıverdi
Ve arkasından güneş büyük bir hışımla çıkıverdi...

Yalvardı ağıtla ağaçlar dağılıp giden bulutlara
''Gel anlaşalım artık gitmesin göçmesin kuşlar
Konsun dallarımıza ötsün karışmayız artık'' dedi ağaçlar
Ne yazık duymazdı elveda demeden giden kuşlar..

Parçalanan bulutlar üstüne doğru gitti orada bir dağın
Ve şimşekle işaret etti yağmurlara''ağlayın yağın''
Bulutlar gelen işarete boyun büktüler altta üzgün ağaçlar çam meşe kayın
Dediler ''uçabilsek kuşlarla dağlar arasında usandık yaşamaktan ayın bayın''

Bulutlar ağladı kuşların bu elveda demeden gidişine
Ağaçlar da yapraklarını döküp şaştı bu ayrılığa bu işe
Öfkelendi bağırdı sanki gök gürültüsü ''ne oluyor'' size dercesine
''Devir daim hadi git gidenleri getirebilirsen getir hemen ercesine''

Düşünüyorum bitecek bir gün muhakkak bu hayat
Düşlüyorum bitmesin bu mevsim seviyorum yazı
Göçmen kuşlar bağırtılarla acı acı göç ederken
Sanki sesleri der ki''bu yolculuk usandırdı bizi''

Kuşlar uçuyordu daim dağlardan bayırlardan
Uçuyordu arkalarına bakmadan sesleri duymadan
Ağladılar söylediler ne kuş duydu nede güneş oldu derman
Boşuna oldu bu acılar bu bağırmalar yazılmış çaresiz ferman...