Göçmen Kızı Şiiri - Nevriye Hamitoğlu

Arda nehrine bıraktım,
Çiçeği mavi basma, çeyiz bohçamı,
Nehrin deli suyu aldı götürdü,
Ondan deli aktı gözyaşım.
Usul usul söyledim
Ayrılığa söz olmuş Balkan türküsünü,
Taş köprü üstünde yürüdüm,
Taşına yazdım veda sözlerimi,
Doğduğum toprağa ve sevdama
Şahit olsun buradan geçen her yolcu.

Yeni kırdığım tütün yaprağın,
Elimde kaldı taze kokusu,
Kayalı aşk tepesine çıkarken
Fistanımı çekiştirdi dağ rüzgarı,
Dalga dalga çözüldü örgülü saçlarım,
Çiçeği açan akasya ağacına,
Gelin telimi bağladım,
Dikeni battı tütün kokan elime,
Bir cana ağladım,
Bir de zamansız ayrıldığım yarime.

Ben bir göçmen kızıyım,
Doğduğum yer başka,
Büyüdüğüm yer başka,
Atamın şehit olduğu balkanlardan,
Türklük gururu ile göçtüm vatan toprağına,
Arda nehrinde kaldı, benim gençlik sevdam.
Yeşil gözlerim ile yüreğimde hasretim,
Doğduğum toprağa özlemimi,
Gurbet türkülerinde söyledim.