Göç nereye Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Heey
sorsana bana de ki göç nereye

hıık mıık
mırın kırın

aldırma sor hiç vazgeçmeden

belli ki samimiyet yok duygularımda
belli ki usumda bir tereddüt
ve bil ki
hazır değilim sınava bitmeden etüt

ikircikli duygular içindeyimdir
aç kulağını da duy peki öyleyse
daha niyetim yok o büyük göçe
bir meyveli ağacın gölgeliğinde
belki yatağımda sakin bir gece

sevdiğim bir saatte
dingin ve teslimiyet içinde
saatler on sekizi gösterdiğinde

ya da balkonumda
izlediğim muhteşem gün batımında
ömrümden bir çeyrek geçe

yok
yok hazır değilim
ardımdan yalandan ağlayacaklar
kabrimden ayrılmadan unutacaklar
hele de o vefasız vicdansız yar

daha o göç için bir kaç saat var

bulursam dünyada huzurlu bir köşe
nerde o yer
bana da söyle diyebilirsin
bulursam söylerim sen de gelirsin

içinde hüzün barındırmayan bir şarkı olur

belki beklediğim bir esin gelir
yazarım elbet

böyle gider mi sandın
ilelebet

bakarsın
yüzü ak bir şiir gelir kalemime

belki de bir köşe bulunur
kavgasız yalansız bir yer

kuzeyi güneyi
ya garbı ya şarkı olur

ben gidemem
gidemem memleketimden
vazgeçmem vazgeçmem

şimdi durup dururken göç neyin nesi

üç ses var derler
de vazgeçilmeyen
benimki sadece
sadece bil ki su sesi

kıpırdayamam takatim yok
yeter ki
bir ağaç gölgesi verilsin bana

sürüklemeyin yeter
gidemem bilmediğim yaban ellere

şikayetçi değilim rüzgar sesinden
yaksa da severim yaz güneşini

gitmemek için binbir sebep var

görmemezlikten gelme
vazgeçilir mi hiç
hayatın mucizesinden
hayat bahşeden taze bir bebek sesinden

vazgeçilir mi söyle
yar busesinden

varsın gelsin kış tüm heybetiyle

lapa lapa yine yağsın kar
bir tek gün daha yaşamak
sanırım ki kâr

yok
yok hazır değilim
insanlar olsa da
iki yüzlü riyakâr

daha o göç için bir kaç saat var

saatler onsekizi gösterdiğinde
sevdiğim
bir kez olsun özlediğini söylediğinde

ya da ömrümden bir çeyrek geçe

hazır olurum çaresiz ben de
vade dolduğunda
ecel gelende

23/Temmuz/2o12/Pazartesi/Bodrum