Göç Şiiri - Pervin Adalıoğlu

Gidiyorum artık.
Bu yaşlı binaları terkediyorum.
İster bir kaçış de, ister bir terkediş.
Yüreğim bir kuş gibi,
Nereye konar bilinmez.
İçimi durultan bu virane şehri terkediyorum.
Hoş.
asıl bu şehir terkedeli çok oldu beni.
Ben beni kaybetmişim içinde.
Gözlerimde güneş vardı eskiden
dudaklarımda güller.
Bakışlarıma sevda yansırdı.
Kulaklarımdan mutluluk tınıları eksik olmazdı.
Ellerimde bir zamanlar ellerinin sıcaklığı vardı.
Teninin aksi düşerdi tenime.
Bir zamanlar buram buram aşk kokardı
sokaklarında yorgun kentin.
Şimdi kaybedişin feryadı kovalıyor beni.
Kaybettim seni sevdiğim.
Bekledim, herşeyimi toplayıp.
Yürüyemedi tabanlarım.
çıkamadı tahta basamaklardan ayaklarım.
Herşey isyanda.
Bu yaşlı binalar bile.
Şimdi gidiyorum buralardan.
Senden göçeli çok olmuş.
Bir yaprak misali, savrulmaya gidiyorum.
Son kez dönüp bakabilse gözlerim.
Ağlayan bir şehir, kör ışıklı binaları görecek.
Göç ediyorum artık bu viranşehirden,
Gidebileceğim en uzağa gidiyorum...
(28 Eylül 06
Prş.Saat: 13:25)