Göç Şiiri - Payiz Lal

Bir hiçtim gözünde,
Yaralı bir nehrin
Kuğu boyunlu menziline girmiştim habersiz.
Dün yoktu,
Yarın gözlerin gibi bir çift zifir karası.
Göçüm,suskum, tehcirim, ağıdım...
Laldir zülfüne takılan her nesne.
Yolculuğa düşen yağmur damlaları
Sıradanlaşınca bir silicek siyahlığında,
Şimdiki zamana çekimlerim artık senden kalan herşeyi.
Siliniyordur yokluğunun nedamet soloları
Siliniyordur kaydın hatıra defterimden...
Yine kalakaldım nefes darlığı hengamesinde.
Bildim ki, yarın dediğimiz şey
Umudu ertelemekten başka birşey değil.
Aldığım her soluk bu sebepten günahtır
Ve göçün kanla çizilen resmidir.
Bir ikona veya acıların karakalem nü çalışması...
Çırılçıplak gözyaşlarıma yükledim
Bende kalan herşeyini
Işığında gözlerin, gölgesinde ben..
Ben senden daha kaç kez gidebilirim
Ey soyu Züleyha'nın kanlı parmağına dayanan? ...
Söyle daha kaç kez
Göğsünün meskun sokaklarında vuracaklar beni? ..
Laldim evet,
Hep Nisan'lara sakladım
Susku dolu bakışlarımı.
Beni kaç kere hüsrana göçe zorlasalar da
Nüfusa kayıtlı olduğum yer gamzelerindi sadece...
Zamanla unuturum sandılar
Sende bıraktığım dilimi.
Oysa ben sadece sustum
Ve yalnızca adını sildim her zerremden.
Her gece permatik hüzünlere dönüştü bu yüzden.
Sonunda anladımki
Zaman hiçbirşeyin ilacı değil
Ve bir paryadır ibreler cefanın kollarında...