Göbekli Aşk Şiiri - Enver İleri

Sendin, bir vicdan sorgusunun gurbet gidişinde gelen,
Akşam gölgesi bir baharda,
Güllü gülistanlı bir genç sohbetinde yerleşen...
Tanıdıktı gelişin, gidişlerime benziyordu...
Ben yokum burada diyordun.
Bana renkli gömlekler giydirme boşuna,
Anlatma beni...
Biliyorum!
Bekleyerek gövdeleşir aşk denilen karanlık
Ama değilim!
Sen... ...
Diyordun...
İzin vermiyordum bitirmene o cümleyi
Sonu sonsuzluk kokuyordu,
Sonu yalnızlık oluyordu;
İzin veremezdim,
Bunu kaldıramazdım anla beni...

Etrafıma bakıyordum,
Derin bir nefes alıyor
Aşk diyordum...
Sevgili gençler AŞK!
Yakındayken anlatılmazı sunar size,
Uzaktayken anlatılamazı...
Siz siz olun gönül nazlısı bir sevgiliyi
Uzaklarda saklamayın...
Gün gelir uzak biter,
Uzak olanı yakın örter,
Beğenilmez bir göbekli olursunuz...

Sana bakıyor, gülüyordum...
Yalan söylediğimi anlamıştın;
Göbeğime gülüyordun...