Bir sonbahar günü yalnız başına
Söz koydu gönlüme yürüdü gitti
Oturmuş izlerken dilek taşına
Köz koydu gönlüme yürüdü gitti
Omzunda ceketi etek belinde
Sarı kır çiçeği vardı elinde
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
