Üstüme düşen yükümlük artarken bu hal beni mükemmel bir şoke yöneltiyor
Ben artık tek kişi bir bağ ve iki çocuk kalmışım
Vazgeçilmişlikler ve bu vazgeçilmişliklerden kopmuş
Birkaç insan kırıntısı var boğazıma düğümlenen
Ben boğulurken kurtuluşa
Ölürken varoluşa koşuyorumdu
Ayağıma vurulan bu prangalar
Sana büyük bir sır söyleyeceğim Zaman sensin
Zaman kadındır İster ki
Hep okşansın diz çökülsün hep
Dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına
Bir taranmış
Bir upuzun saç gibi zaman
Devamını Oku
Zaman kadındır İster ki
Hep okşansın diz çökülsün hep
Dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına
Bir taranmış
Bir upuzun saç gibi zaman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta