Üstüme düşen yükümlük artarken bu hal beni mükemmel bir şoke yöneltiyor
Ben artık tek kişi bir bağ ve iki çocuk kalmışım
Vazgeçilmişlikler ve bu vazgeçilmişliklerden kopmuş
Birkaç insan kırıntısı var boğazıma düğümlenen
Ben boğulurken kurtuluşa
Ölürken varoluşa koşuyorumdu
Ayağıma vurulan bu prangalar
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta