Giymesini Özledim Şiiri - Mahir Güler

Köyde geçen yıllarımı ararım
Naylon terlik giymesini özledim
Nenem pişirirdi tandır ketesi
Kete yiyip doymasını özledim

Adol çiğdem eşer yemlikte yerdik
Üstüne su içer çok şükür derdik
Dağlarda koyunla kuzu güderdik
Kelek sesi duymasını özledim

Siyret okurlardı bizler dinlerdik
Diz çöker oturur eyce anlardık
Uyku gelse yatmaz biraz yanlardık
Sohbetin aşk yaymasını özledim

Şad olun kaymağa ekmek banınca
Kışın ısınırdık tandır yanınca
Büyükler bizlere sevgi sununca
Küçüklerin saymasını özledim

Rüzgarlara karşı açardık bağrı
Babam kızak yapardı ucu eğri
Büyük dağa çıkıp okula doğru
Kızağınan kaymasını özledim

Sabah horoz öter sonrada karga
Erkenden uyanıp giderdik herge
Gelin arabası olurdu cerge
Yörelere uymasını özledim

Hocanın gölünde yazın yüzerdik
Bacalarda cıncık oynar gezerdik
Alıçları toplar ipe dizerdik
Ahlat dalı eymesini özledim

Hopla ara gitti oynu eserdi
Kimisi cığızlar hemen küserdi
Dedem inek besler güzün keserdi
Nenem yapar kıymasını özledim

Dedemiz Sivas’ta yoğurt satardı
Gelirken tarlacı deste tutardı
Heybesinden meyve şeker atardı
Sonra ordan tüymesini özledim

Ekin biçer lası deste yapardık
Tırmık çeker bazen işten sapardık
Harman biter büyük eli öperdik
Töre para soymasını özledim

Kulfani hayatın döndü rüyaya
Dostun emeğini veriyor zaya
Gördüm ki alışmış insan riyaya
Tövbe edip caymasını özledim