Giy Mehmedim Kefeni Şiiri - Melek Tonyalı

Vatan vatan diye inlemez oldu
Nice çağlayanı dinlemez oldu
Tarih öncesinden tozlu sayfalar
bugüne gelince gül gibi soldu

Bu vatan bu toprak niye inler ki?
akan gözyaşları niye dinmez ki?
Tozlu sayfalarda ibret misali
Kanla gözyaşını niye ister ki?

Kin var asırlardır hep süre gelen
Ölüm cennet olsa kim almak ister?
Bu toprak, bu tende, bu canda neyler?
Sefil olmuş düşler kimse bilmez ki

Bir ceylan gibi süzülüp gel sen
Vatanım diye inleyip öl sen
Kefeni görmeden hayal et giy sen
Sana kurşun atan vatan bilmez ki

Toprak üstü böyle toprak altı şen
Nice yiğit bayram eder, birde sen görsen
Ağlama üzülme kötüden yok dem
Bu vatan, bu toprak, seni söyler ki

Geceler gündüzü döndüğü yerde
Kanının damlası bedelsiz tende
Sana kurşun atan namertler nerde?
Son bir kez, dönde bak öldüğün yere

Vatan bakışlı; anan baban sensiz neyler ki?
Yaşam kısaysa buna kader denmez ki
O tozlu sayfalara düştüğün vakit
Vatan gitme der, ölüm bilmez ki

az bulma sen, seni saran kefeni
Üşüdüysen al üstüne, al yıldızlı hilali
Sarar seni anan gibi,vatan gibi, yar gibi
Sen ölmezsen, kimse rahat etmez ki

Kederlenme üzülme sen yatacağın yer belli
Vakit geldi Mehmedim, yum artık gözlerini
say ki, vatan toprağı ana kucağı gibi
Cennet ana, sana gelmiş sen gitmezsen olmaz ki