Gittin nazlı çiçeğim Şiiri - Nuran Baydar

Çiçeğim,
Sen, umudun sabahında açan bir papatya gibiydin,
Ovalara serilen güneş gibi sıcak, dağlara serpilen yağmur gibi ferah…

Hayat seninle güzeldi.
Yüreğim gökyüzü kadar engindi, bulutlar kadar beyaz.
Ve sen yüreğimin nazlı çiçeğiydin.
Bakmaya doyamadığım, dokunmaya kıyamadığım nazlı çiçeğim.

Ellerini bulurdum, ne zaman düşecek olsam,
Ellerimde, beni yakalayıp tutan.
Gözlerini bulurdum, ne zaman ağlasam,
Gözyaşımda.
Seni bulurdum, ne zaman kesilse nefesim,
Hayat olurdun bana.
Hayatım sendin. Sen hayatımdın…

Ve sen gittin,
Yaşama dair ne varsa seninle gitti.
Sevinçlerim, ümitlerim, sevgilerim…
Her şeyim yerle bir oldu...
Yıkık bir ömrün enkazında sıkıştım kaldım.
Kimse aramadı, sormadı...
Al beni de yanına götür...
Çok üşüyorum...

Nazlı çiçeğim... Ayışığım...
Sen olmadan nasıl bakarım gökyüzüne,
Nasıl, nasıl bulurum mavi gözlerini.
Nasıl dalarım engin denizlere…
Nasıl batmaz sandalım, rüzgârın olmadan,
İliklerime kadar nefesin dolmadan,
Nasıl yürürüm ufuklarda…

Nazlı çiçeğim, canım canıydın sen.
Yaşamın adı, sevginin tadıydın.
Ben ancak seninle var olduğumu hissediyorum.
Neye dokunsam sen oluyor şimdi,
Nereye baksam seni görüyorum.
Aynalarda sen, içtiğim suda, bastığım toprakta sen…

Sensiz dakikaları çıkar at ömrümden.
Bana seninle yaşadığım mutlulukları getir.
Seninle yaşadığım günleri...

Ah şu koca İstanbul bile can çekiyor yokluğunla,
Sen duymuyor musun?
Yüreğimi dokuyorum şiirlere her gece,
Her sabah seher yelleriyle uzak yollara savuruyorum...
Duymuyor musun?

Sen gittin...
Ardında yıkılmış bir ömür bırakarak gittin...
Beni sevdanın yangınına terk edip gittin...
Ezip geçtin aşkla yaşattığım, sana adadığım yüreğimi…
Oysa bizim için vardı İstanbul.
Bizim içindi aşk…
Yıldızlar bölüyordu ya gecenin sessizliğini,
Bize besteliyordu İstanbul sevda türkülerini,
Semaya uçurduğumuz umutlarla,
Boğaza salıveriyorduk bütün hasretlikleri…
Aşk ile yandıkça gözlerimiz,
İstanbul koynunda can buluyordu bütün âşıklar…
Aşk ile yandıkça sözlerimiz,
İstanbul gazelleriyle ağlıyordu ozanlar.
Masalların en güzeliydi İstanbul...
Aşkların en güzeli...

Ama...

Gittin nazlı çiçeğim...
Ardında
Aşk'a ağıt yakan bir yürek,
Aşk'a hasret bir İstanbul,
Ve unutulmuş bir şarkı bırakarak gittin…

'İstanbul bekliyor, onsuz olmaz diyor,
Biz’siz nasıl doğar güneş bilmiyor...'