Gittin Ansızın Şiiri - Andelip Andelip

Gurbette her zaman, aşkınla yakıp,
Ardına bakmadan gittin ansızın...
Kırık bir kalp ile sevdayı yıkıp,
Gözyaşı dökmeden gittin ansızın...

Bir ezan sesiyle ağlardık erken,
Dua eden kalble, bir nur ararken,
Bitmeyen özlemle yanıp dururken,
Hasreti çekmeden gittin ansızın...

Gönlümde umuttu, sönmeyen o nur,
Yılların ardında kalmadı huzur,
Belki bir gün gelir vuslatla gurur,
Sevdayı ekmeden gittin ansızın...

Derdi ızdırabı, sabırla aşıp,
Her zaman gönülden bir yâre koşup,
Sevdanın azmiyle, sel gibi coşup,
Bir yokuş çıkmadan gittin ansızın...

Omzumda bir yük var, bükülür belim,
Bir rüya ardından tutulur dilim,
Ne irfan kalmıştı, ne de bir ilim,
Kalplere akmadan gittin ansızın...

Çile dolu ömrüm, geçti imânla,
Kırıldı kanadım, kolum zamânla,
Şu mezar taşında yazan fermânla,
Kibrini yıkmadan gittin ansızın...

...andelip...