Gittin Şiiri - Birkan Demirci

Bağrıma ateşleri döktün de gittin,
Kül ettin yuvamı yaktın da gittin.
Gözümün ferini çaldın geceden,
Gündüzümü kara ettin de gittin.

Dilimde adının pası dururken,
Yüreğimde yangının külü dururken.
Bir nefeslik ömrü dahi ararken,
Umudu tam yerinden söktün de gittin.

Geceler boyandı sensizliğinle,
Karanlık yürüdü sessizliğinle.
Ben hâlâ ayaktım, sen ise kinle
Kalbimi kırk yerden büktün de gittin.

Kalbimde şimdi rüzgarlar eser,
Adının sızısı var içimde keder.
Dünya yansa dahi derdim aynıydı,
Bağrıma ateşleri döktün de gittin.

Gözümün ışığını söndürdün önce,
Ömrümü savurdun rüzgâra bence.
Dizimi çöktürdün acı içinde,
Kolumu kanadımı kırdın da gittin.

Yel olup eserken içimde sitem,
Dermanı kalmadı yorulmuş beden.
Ateşe çevirdin en sakin yerden,
Dünyamı başıma yıktın da gittin