En kafiyeli siirimi yazdım sana. Ne onemi varsa ayrıntıların. Sen bilmiyorsun ama, ben biliyorum. Artık yazmayacagım. Aynı sarkıyı bilmem kacıncı dinleyisim. Bilmiyorum. Su andan itibaren bilmek istemiyorum. Son yazımı bu kadar becekriksizce yazmam ne yazık. Burada duruyorum artık. İster nokta de bana, istersen virgul. Sen donene kadar buradayım. Sen donmezsen de, birileri silip adımı, kendi adını yazar elbet. Sonra alır seni yanına, bakar da guler belki kagıtta kalan izime. İz bırakacak kadar bastırdıysan tabi kalemi, kalbine.
3 kere fısıldadılar adını kulagıma
Sen
Sen
Sen
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta