Gitsin Şiiri - İmdat Gümüş

Maziye boyun büküp ağlama nazlı canan
O acılar kalbinden sel olup akıp gitsin
Kırmızı gül kokusu her gün bağrında yanan
Kadir kıymet bilmeyen arkandan bakıp gitsin

Solgun sonbahar bile yüzüne gülüyorken
Vuslat mührünü bile busenden alıyorken
Seher rüzgârı bile uykuya dalıyorken
Gönül derdi çekmeyen gözyaşı döküp gitsin

Zeytin gözlerinde nem elbet bir gün bitecek
Sevdanın girdabına ne yürekler itecek
Mecnun bile düşünde can sesi işitecek
Hayalinle yanmayan boynunu büküp gitsin

Gün gelip de adını iç çekerek anarsa
Deli divane gibi alevinle yanarsa
Aşkın şarabı deyip gece gündüz kanarsa
Yar uğruna ölmeyen hasreti söküp gitsin

Yağmur şarkılarını kokunda duyuyorsa
Sen varken ay ışığı gecede uyuyorsa
Düşte bile birini yerine koyuyorsa
El sözüne inanan gururu yıkıp gitsin

Soluğunda kör düğüm acı hatıra kalır
O sözler sancılanır derdi hep senden alır
Hicran yarası sanma günden güne azalır
Vurgun nedir bilmeyen bu aşkı yakıp gitsin