Yoğuruyorsun,
Arzularını ilmik ilmik;
Düşlerinde savrulan un,
Bedenimin sihirli ışıltılarıyla ıslandığında;
Hadi gelsene diyorsun.
Bilicinin beşiğinde,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
harika...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta