Gitmeliyim Şiiri - İlyas Gültekin

Hayat bana hiç adil davranmadı.
Hiç kimsenin en iyisi olamadım.
Mutluluk adına verdiğim çabalarımın hezeyanlarına şahit oldum..
Gülerken ağlamanın,
Severken mutsuz olmanın acı yüzünü gördüm.
İyi niyetlerimin karşılıksız kaldığını,
Düşüncelerimin önemsiz olduğunu,
Umursanmamanın acı yüzünü gördüm.
En kötüsüde tüm bunları bile bile sustum.
Kendi içimi kendi suskunluğum zehirledi..
Koşar adım gittiğim kapılar yüzüme kapandı.
Bazen minnetin yükü ezdi omuzlarımı,
Bezen de kötü bilmesinler diye merhamettimi ayaklarımla ezdim.
Sonra bi zaman geldi ve anladım ki,
ne yaparsam yapayım olmuyor yaranamıyorsun kimseye.
İyi olmak sadece kötü yaşamaya sebep.
Bunu çok geç anladım...
Anladığım zaman vakit geçmiş, ömür gitmiş,
Ben ise çoktan bitmişim,
Oturduğum kuytu köşeler bana mezar olmuş çoktan..
Düşüncelerim hedefinden sapmış kör mermi gibi,
Başımı hangi duvara koysam beyin'ime balyoz darbeleri iniyor sanki.
Yanlızlığın en asil halini yaşıyor ruhu ölü bitap bedenim..
Kaç kadeh daha kırmalıyım avuçlarımda.
Gözlerime mil çekmeliyim ve gitmeliyim yaşam denen bu uykudan..
Zamanla yarışmalıyım,
Zaman akmalı,
Zaman durmalı.
Ölmeliyim, çöktüğüm yerden umuda el uzatmadan ölmeliyim..
Kendimi affetmeden, af dilemeden insanlıktan,
Omuzlarına bir vebal yükleyip noktalamalıyım kesik kesik nefeslerimi..
Gitmeliyim...