Gitme Şiiri - Haydar Metin

Gitme Gönül,,
bu kıyamette!
Bölek derdimizi
Soba önünde!
anlasana, bahanelerim var !
Dağları vurdu Kar
Yola indi Canavar
Kapıda Tırnak izleri var !
Gitme,
maviye akan sevdam
Yaradanı seversen!
Pencereme lapa lapa inen
Ayazın, Beyazın aşkına!
Benimkisi yalvarmak değil sana
Bahara ne kaldı ki şurada !
Bak bir hikaye anlatayım sana
Bir kış vakti,
ortalık Tufan,
ve Ayazdı
kadın ağır laf etti kocasına
Bıktım pis yoksulluğundan,
Anama gidiyorum der!
Ovada Kar dizkapakta
Babası, on Kilometre uzakta
Anne, Yün Naylon dolar çorabına ,
ıslanmasın diye!
Adam yalvar yakar
Bebeler sedirde ağlar,
"gitme Gönül ortalık fena tipi ve Kar
hava berbat,
az daha sabret" der..

Gönül, takmaz kimseyi
Vurur kapıya tekmeyi,
düşer zemheride yollara
omzunda çenteyle ,
Tipi çöker ovaya
kaybolur izler
biiir bir yollarda !
Düzde şaşırır yolu
yer arar sıgınmaya ,
isterse tek Kurt deliği olsundu !
O sıra, uzakta koşusan karaltıları görür.
Rüzgar savurdukca
Kirpiği kirpiğine düşer!
Rastgele yürür el yordamıyla
Buza çalan Gözünü açınca yavaş yavaş
Ne görsün?
O Karaltılardı şimdi göz hizasında
Yani, Kurt sürüsüydü ölüme hırlıyan!

Bu vakitlerde bu Aya
Gönül Ayı geldi derler oralarda!

Zemheri indi ortamıza
dünkü geceden
Sevdigim,
Muhanettim
yoksul yanım
solum
onulmazım
kıymetim
kıyametim
Keşke gönül kışımız olmasaydı şimdi!!

Haydar Metin