Gitme Şiiri - Dilem Nevam

Güze gider bu yollar
sen gitme ne olur bende kal
dört mevsimin nazlı baharı
gitme...
gökkuşağımın pembesi
elbet gelincikler açaçak
İbrahim sofrası gibi renkli
gitme...
bilmezsin
ayrılığı ağır yüktür İstanbul' un
sen böyle pervasız
gitme...
biraz benden al az ötekinden
ve bir avuç özlem
koy kalsın sinende bir yerde
belki özlersin
lazım eder günün birinde
gitme...
zeytinburnu sahil
ayaz düşmüş dört yan kalmış çaresiz
paslı teneke saksısında bir yasemin üşür
bir köşede canından bezmiş
bir kavuşma şarkısı fısılda
bizim buralardan
yalandan da olsa eğil kulağına
gitme...
İstanbul' da yağmur var
hırsızdır bu ellerde martılar
kokun benden çalar
sinem sızım sızım sızlar
gitme...
bir kedi oturmuş
beykoz' da iki katlı bir evin damında
cam gibi ela gözleri canımın içi gibi
saklanmış hıçkırıklar içimde gizli
gitme...
artık günler hep çarşamba
yine bir avuç güneş süzülüp düşecek
beyaz bir sayfaya
mavi bir kalemin nakşında
adresin siyahla beyaz arasında
bilinmez bir kuytuda
gitme...
son bir defa dön bak
dayanabileceğim kadar bakış bırak
dolsun gözlerin içime içime
ben seni çok özleyeceğim
gitme...