Üzülüyorum;
Karanlıkları aydınlığa çeviren güzel insanı
Kaybettiğime.
Üzülüyorum;
Çevremdeki negatif duvarları
Aşamadığıma.
İki sohbetle neler oluyor biliyor musun?
Önce içimde saklı dünyalara gidiyorum
Hayal kurmayı bilmeyen ben
Şimdi o hayalden bu hayale avare avare dolaşıyorum
Her zaman gülmek için özen gösteririm
Şimdi ise tanımlayamadığım bir tebessüm var dudaklarımda.
Artık bir burukluk kaplıyor içimi
Üzülüyorum...
Korktum belki de
Çünkü ilk defa böyle duygular yeşerdi İçimde,
Ve nasıl büyütmem gerektiğini bilemedim
Aslında ben kendimi dinleyemedim.
Ben ki hayata kızgın, kırgın, hırçınım
Sen benim mutsuz olan bir dünyama gelen güzel insan
Seni kırdım işte buna çok
Üzülüyorum.
Ben kalp kırmak istemem ki hiçbir zaman
Şimdi sen söyle kalır mısın hâlâ benimle?
Birlikte hayaller kurmaya,
Şakalarla eğlenmeye,
İlmin ile bilgilenmeye,
İnancın ile yenilenmeye,
Sevgin ile yeşermeye,
Hırçınlıklarımla baş etmeye,
Bana doğruları göstermeye,
Söyle kalır mısın?
Üzülüyorum
Ya gidersen...
Ne olursa olsun n'olur
Gitme.
Kayıt Tarihi : 18.2.2016 19:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!