Demek…
Vazgeçmek öyle kolay.
Hiç mi hiç anlamamışsın!
Sensiz geçen her anın;
Hançer misali kalbimi paramparça ettiğinde
Uyurken öpüp kokladığım ellerin,
Yetişiyordu imdadıma.
Kendini bende bulamıyorsan
Tek bir uzuv gibi olamıyorsak, eğer
Haydi…
Git! O zaman.
Ben ise;
Aynı yastığa baş koyduğum
Her gecenin sabahında…
Gül yüzünle aydınlanamayacak
O gözlerime acıyorum.
Gönlümden aklıma çağlayan pınarım,
Olmanı istemiştim
Senden…
Huzur veren
‘’Düşünce Ormanı’’ gölgesinde yaşama
Ümidiyle…
Sen ise;
Endişe selinin sürüklediği
Tohum misalisin.
Görmez misin ki?
Açmış bağrını beklemekte bir yürek
Senin için çarpmakta!
Kayıt Tarihi : 31.1.2019 16:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!