Git Şiiri - Aybala Şahinoğlu

Gözlerimde yankılanır sessizliğin,
Bir yudum hüzünle doldu kalbim.
Anladım, ellerin çoktan uzak,
Düştüğüm bu aşk, bir karanlık tuzak.

Bahar gülüşlerin vurdu gönlüme,
Sararıp soldu bir bir ümitler.
Belki bir sonbahar, belki hiç mevsim,
Git, zaten ben seni gideceğini bile bile sevdim.

Geceler fısıldar, adını anar,
Ay ışığı bile sensiz solar.
Ne yıldızlar teselli, ne de zaman,
Sensiz bir ömür, yalnızca bir yalan.

Kırık dökük hayallerle avundum,
Suskun sokaklarda bir başıma kaldım.
Her adımda izlerin yankılanır,
Gözyaşlarımda hatıralar saklanır.

Bir dokunuşun değseydi ruhuma,
Yine de değişmezdi yazgımız.
Aşk bir şiir, acısı nakış nakış,
Ama sen yoktun, yalnızca bakış.

Bu aşkı yüklenip gitmek zor, biliyorum,
Fakat kal desen de yapamıyorum.
Hüzünle yoğruldu bu kalp, bu beden,
Git, zaten ben seni gideceğini bile bile sevdim.

Son bir kez dönüp bak, ey sevgili,
Kayıp bir rüya gibi kaybol gökyüzünde.
Ben burada, usulca vedalarla,
Elveda demeden bir sonbaharda.

Her kıtada bir yıkıntı, bir hüzün saklı,
Bir sevdayı, bir ölümü hep aynı sandım.
Şimdi git, ardında yalnız bir iz kalsın,
Çünkü ben seni, gideceğini bile bile sevdim.