Bu benim işte insan-ı beşer, güçsüzdür kader
Natamam olmasa devr-i cihan bir gün
Mahremiyeti yek kalmış ari sevgim mi yeter
Hem hicri, hem hicvi, yaşamaya son gün
Hürriyeti mütemmim olsa da cümle alemin
Gel içelim şu meyi, ab-ı hayat gibi, yudumlarken önce hoş, sonra zehir
gibi mayhoş
Gönül sevmişse seni birkez bu derin hislerin deryasında, başkasını
aramak pek nahoş
Kor gibi düştü içime hicran birkez, sevemem artık kimseleri, olsam da
ebedi sarhoş
Bedbahd olma gonca gül dilber, mazi kırmasın şevkini.
Ebedi aşk bu hiç uslanmaz, dayamış yiğidin yüreğine hançerini.
İnce bir bakış fırlattı gözlerin şu aciz bedenime.
Seyyah olup iki dünyada bulamadım mahşer yerini.
Vakitlerden bir sabah aradım beni cağıran o güzel nağmelerin.
Arkamı döndüğüm anda sen olmayacaktın artık
Karmaşık duyguların haykırışları vardı kulaklarımda
Anılar en tatlı yüzleriyle geri dönmemi istedi
Ama bir daha görmemecesine terk ettim seni o an
Sensiz bir yoldayım şimdi, dalgalı saçlarından uzak
Bir atım vardı benim,
Üzerine hiç binmediğim.
Kulaklarımda nallarının toprağa vuruşu
Hasretime koşan uzun yeleleri.
Bir atım vardı benim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!