Kopuyor halkaları zihnimin peşi sıra,
Erirken düşüncelerim gelecek kuşkularıyla;
Ardarda gelen yorgunluk hatalarıyla bulanıyor,
Kumlu denizlerin serseri çırpınışları gibi.
Ağırdan açılan bir yelpazenin parçaları sanki,
Başladığım yerde buluyorum kendimi.
Yakında bitecek sanki düşüncelerim,
Sonsuz bir bekleyişle uzanacağım topraklara!
Fısıldayacak ruhum hayallerimi,
Gül tenlimin kulaklarına…
Ve diyecek – geç kalmanın ezikliğinde –
Ah sonbahar çok erken gelmedin mi?
Oysa ne çok şey vardı paylaşacak,
Oysa ne çok şey vardı daha…
Yaşayacak!
(29.11.1994, İstanbul)
Ahmet AkşitKayıt Tarihi : 14.7.2010 18:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!