Gidiyorum anne Şiiri - Şiirimsi Adam

gidiyorum anne,
ardımda köklerimi çekiştirerek,
ve dönüp ardıma bakmaksızın...
eylül ayraçlarının dindirilmez pusluluğu,
ve motorların sağırlaştıran,
sanrılaştıran uğultularıyla...
bavulumu doldurup
bu uzak ülkeden kalan
düş kırıklıklarıyla,
yalnızca ve yalnızca
burnumda salınan ıslanmışlıkların
toprağına sinen kokularıyla,
can çekişmelerin ve sarılışların eşsizliklerini,
gözlerimle beynime çivileyip,
gidiyorum anne...
ben gidiyorum...