Gidiyor Gönlümün Efendisi Şiiri - Recai Şen

Gidiyor…
Gönlümün efendisi,
Sonsuzluğa bakan gözleriyle,
Beni içimde öksüz bırakarak…

Gidiyor…
Ve ben,
Adını her nefeste çağırırken,
Bir yudum hasrete susuyorum her gece.

İçimde senin bıraktığın bir yangın var şimdi.
Dili yok…
Ama sustukça daha çok yakıyor beni.
Senin olmadığın bu şehir,
Bir kefen gibi sarıyor tenimi…
Kokun yok artık yastığımda,
Ve sen, artık rüyalarımda bile kalmıyorsun uzun.

Aşk dediğimiz şey,
İki kişinin aynı anda ölmesiydi belki de,
Sen yaşamaya devam ettin,
Ben öldüm o gün…
Gözlerinin içinde son kez kendimi göremediğim gün.

Gidiyor…
Kirpiklerimden düşen dualarla…
Seni geri getirsin diye ettiğim her yalvarış,
Bir melek kanadıyla taşındı gökyüzüne,
Ama Tanrı bile seni bana çok gördü belli ki.

Sana her gece bir öykü yazdım,
İçinde adın geçmiyordu,
Ama sen vardın her harfinde.
Çünkü bazen bir insanı,
Ancak onsuz kaldığında anlatabilirsin.

Gidiyor…
Gözümde son damla,
Göğsümde son sızı,
Ve kalbimde sonsuz kalan o tek sevda…

Gidiyor…
Ve ben,
Ardından bakarken,
Kendimi de seninle gönderiyorum.