Gidişinle yangın oldu gönlüm,
Alev aldı her köşesi sessizliğin.
Ne bir damla su, ne bir serinlik,
Küllerle doldu artık yüreğimj .
Adını her andığımda, bir kıvılcım,
Yokluğun, rüzgâr gibi harladı ateşi.
Ne yanan benim, ne sönen sen,
Sadece bir sevdanın külleri.
Gidişinle kırıldı umut dalları,
Yeşeren her hayal kül oldu.
Bir zamanlar bahardı içimde,
Şimdi savrulan küllerden bir bulut oldu.
Bu yangını kim dindirir, kim söyler?
Sözler yetmez artık yüreğe teselli.
Gidişinle başlayan bu yangında,
Ben kaldım, bir başıma, sessiz ve deli.
Kayıt Tarihi : 9.1.2025 17:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!