Gidişim de Bile Sen Şiiri - Abdülkadir K ...

Arkamda bir anne duası bırakıyorum
Bak gidiyorum.
Uzak olmalı bana,sana yakın her ne varsa
Bildiğin şarkıları unutmalıyım
Bilmediğin bir rüyaydım sevgilim
Ve bir türlü anlamadığın
Artık olmamalıyım seninle olduğum yollarda
Sana en güzel olduğunu ispata dair çalkaladığım deniz
Senden daha bilinmez olamayacak kadar öğrendiğim yıldızlar
Koskoca bir boşluğu doldurduğum haram bir servettir bu sevda
Hiç birine yer yok gittiğim yerde
Arkamdan dur diyecek kadar asiliğimi benimsettiğim bir dost bırakmıyorum
Giderken bu diyardan
İşte elimde koca bir bavul
İçinde bana yazdığım üç beş mektup
Birde rengini hiç bilmeyeceğim,gözlerinin renginde bir gömlek
Bir gün kan kırmızı gelecek ellerine
Ama beni yiyen kurtlar değil akbabalardır
Sen gitmeme izin vererek zaten öldürmüş oluyorsun beni
Gidiyorum işte
Bu sevda yorgunluğunu yokluğun sayesinde son nefesle birleştireceğim
İdamı üzerine kalem kırılacak bu devrin sahtekarlık üzerine kurulu aşklarının
Senin asrın benim sevdamın yaşamasını engelleyecek kadar çirkefe bulanmış
Sen bu asra tapıyorsun,ben buradan kaçıyorum
Şimdi gidiyorum
Leylanın hiç uğramadığı çöle düşmüş Mecnunum
Bu aşk çöl rüzgarı gibi,biraz serinletip sonra yakıyor adamı
İnan ki bu vakitsiz ayrılık tebessümümü de bu diyarda bırakacak
Takvim yaprakları sen olup yıllarımı parsellerken gülemiyorum sevgilim
Öğrendim ki mevsimleri değiştiren dünyanın dönmesi değil senin yüz ifadendir
Gözlerini biraz kıs da,bu yaz güneşi peşimi bıraksın
Gidiyorum buralardan
Nereye deme,her nerede gözlerimden kaybolursa hayalin orada bitecek bu gitme
Menzilim senin kokunu duyamadığım anda biter
Ardımda bıraktığım bu satırlar son zaferimdir
Bilirim bu şiir sahiden şiir olabilmiştir
Sensiz bırakırsam satırlarımı miras yedi bir tüccardan öte olmaz şairliğim
Zaten bir şiir sana yazıldığı kadar şiirdir
Seni anlatabildiği kadar
10 Temmuz 2005