Gidersen cam kırıkları yurt kurar yüreğime...
Kalbim hayata çarpmaz olur...
Kollarım,bacaklarım acizleşir,
İnsanlara dair güvenim şakağından vurulur...
Gidersen döktüğüm tüm gözyaşları kurşun olur...
Gözlerin hatırıma her düştüğünde gamzelerimde pusuya durur...
Sevdam burkulur,dilim tutulur,boynum bükülür,
Gidersen insanlıktan çıkar bu can,canlı cenazeye dönüşür...
İyisi mi sen gitme...
Saklan yüreğimin en kuytu köşesine...
Çıkma oradan ta ki ben ölesiye....
Aslında hayat;
artarak gelen dertlere karşı koymak için büyütüyor bizleri.
O zaman istediği gibi gelsin,
Nasıl olsa KOCAMANIZ artık..
Kayıt Tarihi : 30.3.2016 18:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
SENSİZLİĞİN ŞİİR YANI
