Giderken Gerger'e Şiiri - Mustafa Can

Giderken Gerger’e,erken düştüm yola,
Kâhta’ya kadar sabit hız,
Çıkmadı pürüz,yollar dümdüz.
Narince’de aldım sıcak bir ekmek,
Hoş oldu yolda kıtır,kıtır yemek.
Yol üstü geçince Narince’yi,
Başladı zikzaklar, daraldı yol,
Üzeyir Baba’da nöbet bekliyordu karakol.
Aracın hızını kestim,
Derin bir nefes alıp,pustum.
Komutan sordu? ”nereye böyle,hayrola”,
“Gerger’e “dedim,”ilk gelişim bu yola”.
Bakarken hazır olda duran er’e,
Komutan ”yavaş git,gideceğin yere”.
Aldım sayısız viraj,iniş,yokuş,
Manzara kuş bakış, hayli hoş.
Derken,ulaştım Gerger’e,
Çarşıdan geçerken,baktım her yere.
Uğradım Hükümet Konağı’na,gördüm Müdürü,
Sıcak karşılandım,anlattım derdimi.
Bir yazı aldım,geldim YİBO’ya,
Selam verdim Leyla Hanım’a, Ahmet Bey’e, Bahri Hocaya.
Gezdik,dolaştık etrafı usluca,
Yol gösterip,anlattı her şeyi Bahri Hoca.
Çocuklar bahçede oynarken cıvıl,cıvıl,
Gördüler bizi,oldular oğul.
Öğretmen seslendi” haydi dağılın”.
Çıktım yukarıya,geldim odama.
Nöbetçiye seslendim,hizmetliyi sordum,
Bir çay içtim,kendimi buldum.
Çabuk alıştım sıcak ortama,
Derdi,gamı aldım arkama.