Giderken Şiiri - Ahmet Taha Türkmen

Giderken

yaşlı gözlerde yas tutarken acı
ve gülümsemeler yalnız kalınca
çocuklar halinden anlamaz olur
oysa gecededir karanlığı yalanların
dolunay sövdüğü zaman denize
ben ne maviler gördüm dalgalardan kaçan
öyle sessiz öyle beyhude

şimdi dem vakti ölüyor bir kadın
ihanetleri kefeninin cebine koymadan
sakin bir dua edasında yolculuklarla
başlıyor aşkın hesabını sormaya
ve giderken ben
gidiyorum gitmelerin diyarına

üzerinde yırtık bir ceket
içinde yağmur tanesi bitmeden
başlar mı son mu bulur
Allah'tan çalarken yalnızlığı bir adam
adının anlamına hayret edip
gidiyor birden
asi ve korkak
giderken
ne hatıralar kalıyor aklında
ne unutulası bir hazan günü
serde güneş doğuyor
ufukta pişman güller
kim çıksa karşısına şarkılar söyleyip
gidiyor
ve unutuyorum gülmeyi
bilmiyor yürek ah bilmiyor

kahrolası bir sigara keyfinde
bir damla kadar yakın oluyor ruhun
içinde üç beş fatiha
üstünde günahı gecenin
söyle bitmez mi yataklarda ter kokusu
kan aldırmadan
can gidiyor
söyle gecelerin ve denizlerin şairi
ademden beri kimler gidiyor

giderken
bir kadın geliyor..!