Gider Şiiri - Niyazi Han

Ömür dediğimiz hayat yoluna
Bir mucize ile çıkılır gider
Aldanıp dünyanın bir kaç yılına
Kucaktan kucağa bakılır gider

Serpildikçe has bahçe de gül olur
Dağ başında hoyrat esen yel olur
Tufan olur-boran olur-sel olur
Coşkun denizlere dökülür gider

Gönül perdeleri bir bir açılır
Rüyalarda aşk şarabı içilir
Gün gelir bir ahu gözlü seçilir
Peşinden ayrılmaz takılır gider

Olgunlaşır yaş kemale erdikçe
Hüzün kaplar yapayalnız kaldıkça
Evlatla araya hasret girdikçe
Lokmalar boğaza çakılır gider

Yaşlandıkça titrer eli ayağı
Kırk yerden kırılır belinin bağı
Çoktan geçmiş olur yiğitlik çağı
Yürürken düz yolda yıkılır gider

Niyazim duyulur bir gün bir ilan
Azrail dinlemez bu falan filan
Bir yalan olacak dünya da olan
Belki cennet--belki yakılır gider