Gidenlerin kalanı Şiiri - Erdem Anzak

Gittiğinde mevsimlerden bahardı
Bir büyük hazan vurdu
Bahar gitti, dökülen gazel kaldı
Ruhum neşe ile dolar taşardı
Çaresiz aramaktan yoruldu
Uyku geldi, süzülen gözler kaldı
Haşmetimden dağlar bile korkardı
Dizlerimde derman tükendi
Kudret gitti, bükülen bilekler kaldı
Bir buse, bir gülüş benim için hayattı
Karanlıkta umutsuzca kayboldu
Işık gitti, ne bir ses ne de bir seda kaldı
Acılara alışarak, varlığına tutunarak
Geçmişini unutarak
Yeniden seveceğim deyip gönül
Derdini yıldızlara anlattı
Bir kuru söz duydu
Yıkıldı, yarı yolda kaldı
Baktığımda cennetim olan
Bir görümlük yüzün vardı
Onu da aldılar elimden
Sen gittin
Ardında buz gibi bir hüzün kaldı...