Gidenler benden Şiiri - Nihal Kurt

Bir yıl önce başladığım kitabı yeni bitiriyorum sayende
ikinci ismimi yeni hatırlıyorum
İçimi acıttı seninle tanıdıklarım
Ne zaman rastlaşsam basıp gittim
Uslanmadım sırt çevirdim
Biliyorum yakışmadı ama yaptım işte
Nasıl? niye? diye sorguladım
Baktım cevabı yok örttüm üstünü
Yapmadığım şey değildi
Alışıyor insan suçlarını gizlemeye bir yerden sonra
Ahh ahh sen yok musun sen
Kah doğru diyordu gözlerin kah yalan.
Nasıl olmalı şu sevmek denilen şey
Saat 3ü gösterecek sen 5 diyeceksin
Ve ben sana ininacağım diil mi ki seni seviyorum yalnışı bile doğru bulacağım
Çöpçüye sinirlenip çöp bidonlarını tekmelemiştik hani
Şerefsizliğe binbir bela okuyup,beş parasızlığa gülümsemiştik.
İşte o gün tanıdıklarımızdan biri geldi
Pembe uykumuzun içine edip bizi uyandıran kız,
Adı nedir hala bilmem
Yaka paça mı denir dövdüğün kız
Seni sordu umarsız
Geçiştirdim
Ne diyecektim ki,bırakıp gittiğini mi anlatacaktım
Nereden başlasaydım yalanlarından mı?
O hiç değişmemiş ki
Hiç değişmemiş
Hatırlar mısın sen varken tutturmuş siyaha mavi derdi koyu karanlıktan nasıl ürkerdi
Rahatla maviyi öğrenmiş; artık kırmızı diyor
Anlamıyorum ki yokluğunda renkler bile renk değiştiriyor
Gidenler benden
Eksildim
Sıfır kaldım sonunda
Hiç değilse yaralarımı gizlemeyi öğrettin bana
Bankta oturuyordum küstah sesler seni sorana kadar
Ağladım sen ağlattın hiçkıra hıçkıra boğuluncaya dek,gözlerim kan çanağı olunca
En büyük zevkim senin eşsizliğini anlatmakken bilmeyenlere şimdi senden kaçmak...
Zor zor çok zor
Ne beter şeymiş nasıl bir acıymış bu
Gelip beni mi bulur
Sen bul sana beni
Sımsıcak mis kokulu bi kahve içelim beraber
Sonra pabuçlarımızı çıkaralım
Çıplak ayaklarla son kez yürüyelim
Abuk sabuk şarkılar söyleyelim n'olur
Sevmediğimiz siyaset hakkında sağdır-soldur bilmeden birbirimize girelim
Ne var bunda.