Gidenler 2 Şiiri - Emrullah Çelik

Bazıları gitmez, sessizce yokluğa karışır,
Kapıyı çarpmaz, vedalaşmaz,
Ama bir iz bırakmadan giden olmamıştır,
Çünkü insan, en çok izi kalanları unutamaz.
Gidenler hep sessiz gider,
Kalansa sessizliği taşır.

Her eksilen yüz, kalbe bir çizik,
Her kayıp, biraz daha yaşamın ağırlığıdır.
Bir sabah eksilir evin sesi,
Rüzgâr bile esmez o gün.
Fotoğraflarda donmuş gülüşler,
Tozla kaplı bir zamanın içindeyim bugün.

Gidenler hep sessiz gider,
Kalansa sessizliği taşır.
Her eksilen yüz, kalbe bir çizik,
Her kayıp, biraz daha yaşamın ağırlığıdır.
Annem derdi: “Hiçbir şey sonsuza kadar kalmaz.”
Meğer eksilmek, büyümeye dâhilmiş.

Her giden, içimde başka bir ben bırakmış,
Kaybetmek bile, sevmeye benzemiş.
Gidenlerin ardından ağlamam artık,
Kalanlarla tutunmayı öğrendim.
Belki gitmekten daha zor bu durmak,
Ama içimden yeniden yürümeyi bildim.
Sadece artık kaçmamaktır.