Gidenin Ardından Şiiri - Mustafa Pala

Dostların tek tek kaybolduğu
Sahte gülücüklerin hakimi
Üşüyen soğuk bir şehirdeyim şimdi

Bir kuş uçar yuvadan
Nereye uçar, nereye konar?
Donuk gözler
Soğuk yüzler bakar ardından.

Sözler vardır söylenemeyen,
Düğümlenen boğazda
Örter karanlığın ayazı, görünmez.
Bir el uzatırım boşluğa
Rüzgâr almış sıcaklığını, ısınmaz.
Gitme diyemem ardından
Bir şarkı düşer dudağıma sessizce
Hep yarım kalır.
Sağır bir sessizlikte
Bir şeyler kopup gider yüreğimde.

Ayrılıklara bölünmüş hayatımda
Belki yarınlar güneşlidir.
Belki yarınlara ertelenmiş dünkü sohbet
Daha sıcak olacak diye
Karanlığı yırtarcasına yakar
İçimdeki çocuk umut ışığını
Dönecek der
Dönersin değil mi bir gün?

Şimdi oralarda
Kimsesiz limanlarda
Martılarla mı konuşursun?
Yoksa öpücük mü savurursun yıldızlara?
Yoksa hüzünlü bir şarkı mı gizlidir dudağında?
Yoksa;
Nişansız düşmüş bir tetiğin
Hedefsiz mermisi gibi
Savrulup boşlukta
Biçare kalıp, ağlar mısın?
Üzülme dostum,
Çek bulutları üzerinden
Öyle bir gün gelecek, göreceksin
Masmavi bir gün girecek pencerenden.

Hasretin boğduğu
Gözlerin aradığı an,
Bak oralardan,
Yine aynı köşedeyim.

Uğursuz sokaklara düşmüşüm
Direkler yalnızdır,
Caddeler sensiz
Ve korkunç yalnızlığıyla
Bir ben kaldım bu şehirde.

Sığıntı, yarım şarkılar ağlatır şimdi
Yüreğimin isyanıdır bu kendime
Ve bir nefes savururum sigaramdan
Umut ektiğim gecenin ötesine.

Sonra…
Sonra derin bir of çekerim
Silinir hepsi
Ve inan, öyle zaman ki,
An gelir duyarsın sesimi.